Kimse kimseyi çok uzun unutmasın
.
Býkkýn bulutlardý kýþ, kestaneydi avuçlarý çocuklarýn
bilmiyordun bir gecenin yarýsý ile neler yapýldýðýný
aklýmda zehirli soðuk bi býçak
ters çevirip koysam diyorum illa bir yere batacak
içli bir özlemek besliyorum hemen dudaðýmýn kenarýnda
memleket kokusu uzanýp yatmýþ gibi þurama
kývýrýp bacaklarýný, ah annemin eline saðlýk
bakýyorum bin yýllýk uzaktan kendime
yýldýzlarýn süslü ýþýðý saçlarýnda, öyle cömert ki rengi siyahýn
gözlerinden saçlarýna darmadaðýnýk
er düðümleri boynunun, gülüþünden geçince o gürültülü otobüs
yaslýyorum alnýmý uzun uzun
sesimin çýplaðýný giydiremiyor yine de
ardýmdan dökülen sular, yönsüz
sen hiç bilme istiyorum kimseyi
kimse kimseyi çok uzun unutmasýn
tahliye edildik , dünyanýn kelimeleri de yandý
kalmadý kalbimizden baþka yürünecek asfalt
aðacýn aynasýna bakadurdu dað,
yýkýlýp geldi avuçlarýma sonra ,meðer azýcýktý
gümüþ aðýzlý kýrlangýç, bi mevsimdi aslýnda
yasemenler taþýdý boyuna, boyundan büyük
bir þiire hep sonundan baþladým,
ekmeði ortasýndan kýrmayý sevdim,
diþlerimi bir elmadan toplamayý,
gülümsedik, yüksek balkonundan þehrin
çocuk bizdik, oysa saat yüzümüze bakýp dil çýkardý
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.