Peþime düþenlerden köþeme sindim kaçtým Pes edip bir tek sana gönül kapýmý açtým Dostum bilip mazinin pasýný mertçe saçtým Anladýn ki; sevgiye, aþka, ilgiye açtým Tutulmuþtum sevdana, senin haberin yoktu…
Senden önce toprakta yapraksýz kuru daldým Sayende budaklanýp yedi verene kaldým Gönlümdeki tahtýna aþk kokusunu saldým Hayatýmýn anlamý dedim ömrüme aldým Canýmda cananýmdýn, senin haberin yoktu…
Ýnandýn el âlemin iftiralý sözüne Suçlusun ifadesi asýlmýþtý yüzüne Kanýtlarý toplayýp soksam kara gözüne Kör baktýn yüreðime inemedin özüne Kefenim oldu sevdan, senin haberin yoktu…
Sabahýn seherinde kalbine serin estim Feryat figan ettikçe duymadýðýn tiz sestim Varlýðýn, yokluðunla doldu taþtý aþk testim Yitirdikçe umudu hayat damarým kestim Diri girdim mezara, senin haberin yoktu…