SEVGİLİYE SERZENİŞ
Yine serin sularýnda yýkandý sevdalar
Sen mi yolladýn bu son mektuplarý
Özlü sözlü paylaþýyorduk hani
Yine yoksun buz tutan ellerimde
Islak kaldý düþlerim
Aþk istemez ki
Bazen sevdalar da doymaz
Boþ ver be arkadaþ
Hasret çekmekle yaþlanýr
Yalnýzlýk çökmüþ gözlerimin kuytularýna
Her þeyden öncesi zamaný geçmiþ
Saatler dönüyor hal
Durmasýný bekleyeceðiz mi bu zamanýn
Bitince neye yarar hayat
Kör uçurumlarýnda
Kim kalýr ki buralarda
Daha mý bekleyeceksin
Sonra yalnýzlýðý seçeceksin
Þimdi nasýlýz
Þimdiye kadar olan zaman gibi deðil mi
Bana sevgini ver yeter
Baþka ne isteyebilirim ki
Tam sevdiðimi sanmýþken
Hüsran bulutlarý yaðdý üzerime
Terk edildim aniden
Ne zaman sevdiðimi söylesem
Sevdalarýmýzý gördük ýslak gözlerde
Biz de yaþamadýk kör uçurumlarda
Sevgimi verdim hep, nafile
Yýkýlýyorum ve düþüyorum bir boþluða sanki
Bitmeyen bir yolculukta gibiyim
Acýlar düðümlendi boðazýmda
Nefes bile alamýyorum
Yaþadýklarýmý unutturacak bir sevgi istiyordum
Döndüm kaldým mevlana gibi olduðum yerde
Elbet bir gün düþeceðim
Mevlam sabýrlar versin
Benim olsun sevdiðim
En ucundayým sýnýrsýz gökyüzünün
Yalan hayatýn kollarýna, yine yalnýzca
Kaybolan yýllarýmý özlüyorum
Caným dedim hep caným bildiklerime
Hani nerede kaldýlar
Ay yok yýldýzlar suskun bu gece
Kim bilir hangi sabahýndayýz kör yaþamýn
Yýldýzlarý yan yana getirsen
Ýsmini yazabilir misin geceye
Ay bile suskundur
Sildim eski sevgileri defterimden
Ýþte böyle hayat
Ay dost oldu bu gece
Saklambacýn çocuksu düþlerinde
Yaþamak zaten oyun deðil mi
Bu yalan dünyada
Yalýn ayak gözü yaþlý
Seviyor mu sevmiyor mu diye söyleþtik
Yýldýz kümelerinin papatyalarýyla
Dünyanýn sonu mu geldi
Hani aþk nerede kaldý
Anladým ki yok sevda na mevcut
Sevgiden de bir eser kalmadý mý bu gecede
Ben seni dinmeyen fýrtýnalara inat sevdim
Asla etkilenmedim hýrçýn rüzgarlarýndan
Umudumu yitirmedim ben
Geleceðe umutla baktým
Seni dinlemeye geldim yine
Gözlerine baktým buðuluydu
Sevginin bedelini sevmekten yana kullandým hep
Gülmek de benden uzak artýk
Borçlu mu kaldýk birbirimize
Sadece gülümse yeter
Öpmek istedim bir kez mektubun dudaklarýndan
Çeviremedim bile çatlayan sayfalarýný
Meðer zamaný bitmiþ hayatýn
Seviyor sevmiyor satýrlarý vardý içinde
Vakti durduramýyoruz artýk
Yalancý geliyor hep bana
Tamiri mümkün mü ki saatlerin
Sensiz geçen boþ zamanýma acýyorum
Keþke yanýmda olsaydýn diye
Sadece bir elini tutabilir miydim yelkovanýn
Numaralarý boþa çeviriyor akrep zamanýn
Dert etme sen de boþ ver
Korkmamalýyým sevmekten
Aþk pýnarlarý kurumadý bende
Hala duvarlarým ýslak
Meðer son satýrlarýna gelmiþiz mektuplarýmýn
Bir pul kadar deðeri yok muydu sevginin
Alnýma yapýþtýrdýn giderken, al bu senin diye
Artýk kýymeti kalmadý yaþamýn
Sen de mutlu ol yeter
Behçet Bük 750/14.3.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
GünbatımıerkenBehçetBük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.