Dökülüyor ince ince... Ne sana deyip geçer , Ne de sana deðer biçer bu sevda...
Sensiz ýslanýr bedenim ! Sarmak istesem de seni , Düþürüyor bakýþlarýn beni...
Seriliyorum yoluna , Devriliyorum gurur denen yalanýn kýyýsýna...
Aklýma geliyor yine düþlerim , Ardýndan bakýp iç çekiyorum. Sorguluyorum kendimi Her sabah uyandýðým gibi... Niye çýkmýyorsun aklýmdan ? Neden sýzlýyor solum ? Ne demeye çakýldýn aklýma da elim kolum tutmuyor benim ?
Sorulacak sorularýn ardý arkasý gelmezken... ’Neden aðzýndan çýkacak tek güzel söze köle oldum?’ Diyesim bile gelmiyor içimden...
Yaðmura teslim ediyorum kendimi. Senin gibi sýrýlsýklam etsin diye beni.
Ufka bakýp dalýp gidiyorum ... Vurgun yiyen yüreðime söz geçmiyor ki... Ýçten içe söyleniyorum Ben bile kendime anlatamýyorum bu halimi...
Aþk gerçekleri görmez iyi bilirim ! Bildiðim tek gerçeðin gözlerin Ama sen bunu bilmiyorsun sevdiðim...
Yunus Özkan
11.03.2015 13:11 Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.