Sana’Kadýným’demek isterdim ! Seni doyasýya yaþamak. Ýlk önce gülümseyen ve hüzün kokan gözlerinin içine bakmak. Kaybolduðum ruhunda benim için açtýðýn yeri görmek isterdim.
Ve sonrasýnda, bana dokunuþunu hissetmek, yaþamak ve yaþatmak isterdim.
Ýstedim de...
Sonrasý , kestiðim sakallarýmýn olmadýðýný gördüðüm, aynada tenine vuran, günün ilk ýþýklarýný görene kadar seni doyasýya izlemek isterdim...
Sana bakarken, seni düþünürken... Ýçim sana mý akýyor ? Yoksa sensizliði kabullenemiyor mu anlayamadým.
Özlüyorum iþte ! Ne dersen de ! Arýyorum gülümseyen yüzünü
Güneþ doðacak mý diye bir beklentim yok Gülümse gözlerime yeter benim yüreðime...
Sessiz , Sakin , Dingin bir hal içinde sokul gölgeme...
Uzaklarý yakýþtýrma iç sesine Sahiplenme karþý yamaçlarý Oyna oyununu gönül bahçemde... Saçlarýný savurma rüzgara Mis kokunu alýp gitmesin uzaklara...
Bakýnca sana daðýlýyorum ve þiir oluyor satýrlar Suçlayamam kelimeleri , Suçlayamam hallerini... O denli kýskansam da seni
Ben bile sana akarken... Kelimeler hizaya girip , Þiir oluyorsa , çok görmem isyankar hallerini...
Ne olur savurma beni ! Bir dirhem dahi içinde yer ettiysem Tut ve býrakma ellerimi...
Yunus Özkan
9.3.2015 03:33
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.