Kan, kýrmýzýsýydý yüzleri Belliydi günlerdir süren ayazýn esir aldýðý Korkudan yüreði titriyordu. Baktým! Göz bebeklerinde yakýcý bir karanlýk vardý Dudaklarýndan kopup uçuveren çapkýn tebessümüyle, Bana baktý.
Ruha deðmiþ teniyle Gül kokusu esintisiyle gözlerimde gezindi Gözleri. Þaþkýn tavýrlarýmla Yýllardýr uykuda sessizce yatarken uyanan biri hissettim. Kendimi. Gözlerinde görünen arsýz pýrýltýlar vardý. Ýþte o pýrýltýlarla yýkýldým Bir bakýþa bir pýrýltýya, teslim etmiþtim kendimi.
Kandillerin uçuk is kokularýnda sevdim Yeþil vadileri gördüm Nefes aldým. Ne zaman bakmýþsam, onun gözlerinden. Ve! Zaman geçti gün geldi. Günahkâr arzularýmýz yýllandý Ne yaptýysam ona, daha hiç gülmez oldu. Hazan düþtü topraða, Tadý kalmadý daha yaþantýmýzýn.
11 Mart 2015-03-11 Ahmet Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.