Unuttu sanki beni bahtýmý yazan kalem. Hasretler otaðýnda içime çöktü elem . Bak yine küsüp gittin , söyle ben nasýl gülem. Boþa geçen yýllara figâným dinmez benim.
Þu sevda denilen þey aklýmý baþtan aldý. Yokluðun elemleri sýrtýmý taþa çaldý. Çaresiz ellerimde bir kuru dalýn kaldý. Þifa vermez ballara hüsrâným dinmez benim.
Sensiz köþkte olsam da , inan ki bana mezar. Gözlerimden kalbime kan dolu yaþlar sýzar. Sevdanýn sürgününde kalemim BULOM yazar. Beni sarmaz koluna isyaným dinmez benim.
Kurtarmadýn bir türlü gözyaþý sellerimden Ölesiye severken savruldun ellerimden. Unutsan da beni sen ,düþmedin dillerimdem. Meyve vermez dallara giryâným dinmez benim.
Gökyüzünde melekler þahit olsun aþkýma. Baþka bir yar sokmasýn Rabbim gönül köþküme. BÜLOM diye yazdrýsýn kalem kaðýt meþkime. Haykisam Ulufað’a püryâným sönmez benim.
Sevo Can Çiçek
9.3.2015 Saat: 12:30 Sosyal Medyada Paylaşın:
YAZI YOLCUSU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.