Yusufcuklar, turnalar anlatsýn sana Çerden çöpten mutlu âþiyanlarýnda Arzetsinler hâlimi sevecen edâlarýyla Dinle, nasýlmýþ sana aþk u vefâlarým...
Bak sulusepken yaðmurlara, Nasýl sicim sicim sel olur, Gözyaþýma bedel, sana yaðýþlarým...
Ýþte bak yeleken rüzgarlar, dellenmiþ, Esintileriyle fýrtýnalara gebe, Yerden yere hýþýmla vurur beni bin cezbe Adýnla kýyam eder savruluþlarým.
Gözlerin kandilim, yüzün son sayfam, ... Nerdesin ey sevgili, çýðrýþýr sayham, Kopar, yokluðunun kýyameti gök kubbemde. Dürülür güneþim, sürülür kara deliðe...
Ve dudaklarýmda adýn, son hecem âhým Yetiþ son nefesimde, gel ey penâhým
(Sevim’in kýrýk incileri)
Penâh: Sýðýnak Sayha: Çýðlýk Sûfîmeþreb: Saf ve ve temiz yaratýlýþlý (sofu huylu) Cezbe: Çekim kuvveti Nâçâr: Çâresiz Mecrâ: Akýþ yönü Hüzzâm: Ýsmini hüzünden alan bir makâm.
Sosyal Medyada Paylaşın:
YAZI YOLCUSU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.