//Canýmýzý en çok da deðer verdiklerimiz yakar. Sen seni bileceksin sen seni… Sen seni bilmezsen bildireceklerdir haddini…//
Haddini bileceksin, daha fazla ileri gitmeyeceksin
Sana laf anlatamamaktan çok yoruldum
Çok yorgunum, çok yordun beni
Allahýn verdiði caný onun izni olmadan
Azrail alamazken Sen canýmý aldýn,
Semaya uçan ruhumu katlettin
Bedenimden geriye kalan enkaz gibi kemik yýðýnlarý
Cýmbýzla tek tek etlerini çektin
Þimdi kan damlýyor yüreðimden
Hepsinin kahrýný gözlerim çeker…
Sol yanýmdýn
Þansýný kullanamadýn
Sol yarým olamadýn
Baþköþede her zaman yerin vardý
Mindere sahip çýkýp
Oturamadýn!
Ya fýtrattýr, ya meþrep ya da kader demeyeceksin
Sevdiðim, deðer verdiðimsen
Çizmeyi aþmadan
Yerini de haddini de bileceksin!
Yakýþtýrmayacaksýn gözlerine “at” gözlüðünü
O boþ çerçeveden bakmayacak
Bildiðini okumayacaksýn!
Benimde can taþýdýðýmý unutmayacak
Önce elini “sol yanýma” koyacaksýn!
Empati kurup,
Vicdan muhasebesi yapacak,
Eðer yapamýyorsan
Ýþte o zaman haddini bileceksin…
Hiç bir þey bilmiyorsan ahkâm kesmeyeceksin
Önce dinlemesini ve güvenmesini öðreneceksin
Susacaksýn hak yolunda mizaný kuracaksýn
Ön yargýlý davranýp arþýn soluna koymayacak
Cehennem ateþinde yakmayacaksýn…
“At” gözlüðünü çýkaracaksýn gözlerinden
Çýplak gözle bakacaksýn gözlerimin derinliklerine
Eðer gözlerini kaçýrýyorsan, kendini göremiyorsan gözlerimde
Edebinle susup
Haddini bilmesini öðreneceksin…
Unutma!
Susuyorsam suskunluðum sabrýmdýr.
Senin iþitemediðin feryadý figanýmdýr.
Daha fazla þansýný da sabrýmý da zorlama
Avaz avaz haykýrýrsam can havliyle,
Çýðlýklarýma dað taþ dayanmaz!
Altýnda ezilir yok olursun
Akýttýðýn gözyaþlarýma kapýlýr boðulursun…
Terazide taþ gibi aðýr olsa da sözlerin
Tüy gibi hafif yüreðimin dengesini bozup aðdýramazsýn
Önce iðneyi kendine batýrýp bir yol düþüneceksin!
Eðer incecik bir sýzý hissettiysen
Ýþte o zaman daha fazla ileri gitmeden
Haddini bileceksin…
// Kaybettiklerine yanarak aðlayacaksan, yerini ve haddini bileceksin ki aðlamayacaksýn…//
Mustafa KARAAHMETOÐLU
07.03.2015
** Þiiri okuyan dostlar belki de benden böyle bir çýkýþ beklemiyordu. Evet hepimiz etten kemikten yapýldýk. Ben her zaman feminist bir düþünceye sahip olmuþumdur. Bu þiir ÝKÝ RUHLU ADAM þiirimle çeliþmektedir. Ancak karakter olarak gözümü budaktan, sözümü kimseden esirgemedim. Bu þiirim ile çok sevdiðim deðer verdiðim; hayatýmda ki dört kadýndan biri dediðim arkadaþýmý çok kýrdým… Ondan özür diliyorum. M.K**