BENDE KALMIŞ

Bu aþkýn vebaline, ben nasýl dayanýrým?
Giderken unutmuþsun, günahýn ben de kalmýþ.
Belki de yarýn, baþka bir güne uyanýrým,
Giderken unutmuþsun, sabahýn ben de kalmýþ.


Kardelenler misali buzlarý delmiþtin ya,
Kandil dumaný gibi titreyip gelmiþtin ya,
Þöyle yakamdan tutup yaþýmý silmiþtin ya,
Giderken unutmuþsun ferahýn ben de kalmýþ.


Sakýn! Gelmesin vuslat, giydir kefeni aþýr,
Yürek yangýnlarýna, akan suyu göz taþýr,
Süzülür gözyaþlarým, düþmez kirpiðim üþür,
Giderken unutmuþsun eyvahýn ben de kalmýþ.


Yüreðim kafesin de kuþ gibi pusulandý,
Gidiyorum dedin ya, bak gözlerim sulandý,
San ki tüm ebabiller, üzerimde dolandý,
Giderken unutmuþsun, nigâhýn ben de kalmýþ.


Kefil isteme benden, kes hükmümü kadýyla,
Kaval, nevzenler çalsýn, aþkýmýzýn adýyla,
Ay yýldýzlar þahidim, yazdým gönül tadýyla,
Giderken unutmuþsun, þarahýn ben de kalmýþ.


Biliyorum günahtýr kalkýp þeytana uysam,
Ýnan ruhum aç kalýr ben gözlerine doysam,
Al bu canýmý desem avuçlarýna koysam,
Giderken unutmuþsun cür’ahýn ben de kalmýþ.


Harun yýldýrým

Þarah ( danýþýlan yer gönül )
Nigah ( bakýþ göz )
Cür,a ( bir nebze bir yudum )
Sosyal Medyada Paylaşın: