Kırıklar kaldı bende...

Cam kýrýklarýna kattým seni
Kýrýklarýda çöpe boþalttým artýk...
Yüreðim her tanesinde saklý kaldý
Minicik bir cam parçasý gibi kýrýk sende...
Rüzgarlara savursam; rüzgarlar aðlardý
Güneþe yükleseydim ihanetini;
Güneþ batýdan doðardý
Yaðmurlara anlatsaydým ayrýlýþýný
Yaðmur taneleri yere düþmezdi belki
Lâvlardan sýcak gözyaþlarýmda buhar olmamak için..
Martýlarýn çýðlýklarýyla parçaladým cam kýrýklarýný
Ýçine seni kattým, çarþaf gibi denizin kumsalýnda
Çakýllar bile aðladý ihanetine...
Gökyüzünde akbabalar gibi dolaþýyor artýk hayalin
Bir leþ bulup gagalarýyla parçalamak için
Sonsuzluða ýsmarladýðým sevginin geri dönüþü yýktý beni
Bir ceset gibi yatýyor kumsalýn kenarýnda
Kollarýnda son nefesi vermek isteyen yalnýz bedenim...
Rüzgarlar savursun artýk ruhumu sensizliklerde
Rüzgarda savrulan ruhumda sen varsýn yine
Ruhumun taþýdýðý ise sensiz bedenim...


Metin Kaya ÝLHAN
TRABZON
Sosyal Medyada Paylaşın: