adamlar ve kadýnlar! çocuklarýný unutup kendi hýrslarýný büyüttüler o kadar büyüktü ki hýrslarý kendileri küçüldüler
sevgi: saksýda kurumaya býrakýlmýþ çiçekti su vermediler aþk: usanana kadar oynayacaklarý oyuncaktý býktýklarýnda kendi mantýklarýyla kýrdýlar
adamlar ve kadýnlar baþkalarý için yaþayýp baþkalarý için öldüler
(günbatýmý düþleri...sy.30)
II. bu sabah bir kadýn öldü her gün bir kadýn ölüyordu ayný yerde, çið düþerdi üzerlerine seher vaktinde yazgýya boyun eðen kelebek gibi
toplandý baþýna sevenleri; aðladýlar, dövündüler, ama nafileydi gayretleri kaskatý yatýyordu kadýn çimenlerin üstünde ve bir adam dokundu soðuk bedenine ne aðladý ne de dövündü. sadece dokundu gül tenine kadýn güldü
beklediði de buydu sanki kadýnýn uzak bir ihtimaldi bir sonucu mu neydi bu fýtratýnýn! yaþarken göremediði huzur arzuladýðý dokunuþ çok yaman çeliþkiydi ölümden sonraki vuslat kim bilebilirdi ki, kadýn gülecek,
kadýn gül/dü adam/sa böcek...
(günbatýmý düþleri...sy.96)
Arap Kurt
Sosyal Medyada Paylaşın:
Arap Kurt Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.