Günbatımı düşleri
hiçlik her þeyi yutarken
yaprak yaprak eksilirim kendimden
yine içine çeker o deli gece
uyku girmez gözlerime
dünya kadar aðýrlaþýr baþým
aklýma her düþtüðünde
avuturum kendimi saðýr dilsiz
duvardaki siluetlerle
sanki çýðlýklarýmý duymamýþ gibidirler
hiçbir þey hissetmemiþ gibi yumruklarýmdan
sorduðum her soru geri döner
ses yok
ne dilden nede dudaklarýndan
her zaman ki vurdumduymazlýklarýyla irkilirim
siyah bir mermere deðer alným
fýrlayacakmýþ gibi damarlar þakaðýmdan
her þey yara alýr
yorgun düþer
bitmek bilmeyen gönül savaþýnda
bir rüyanýn kahramanlarý gibiyiz seninle
gerçekle yalan arasý
rüyalar bitse de
kabusumun izi kalýr
soðuk bir ter damlasý yastýkta
ve
ay dalar bulutun koynunda uykuya
kaybolur yýldýzlar birer birer
bir baþýnayýmdýr artýk
gecenin en koyu vaktiyle
akþamdan sabaha bir ömür çürür
bu aylak gecelerin mahzeninde
daha kaç mevsim eskiyecek kim bilir
kahpe gülüþlü dünyanýn sinesinde
II.
bir bahar akþamý bakarken düne
hayalin belirdi gün batýmýnda
ey yar
vay yar
her gün batýmýnda inip inip çýkmak zorunda mýyým daraðacýna
kuþlar yuvalarýna dönerken el ayak çekilir günden
eliyle eteðini toplarken güneþ
bir resim çiz zihninde
karaaðaç yapraklarýyla öpüþsün güneþ
yeþil çimenler üzerine serdiðim hüznü siyaha
ve
viþneçürüðüne boya hicraný
gazel rengine dönüþsün matem
çocukluðumun yarým yamalak düþlerine hediye olsun senden
þiirler yaz.
daralýrken zaman
hayata dair telaþlarýný yaz
ve
bu sayfada kalsýn hayallerin
o tuvalde can bulsun yaþayamadýðým günlerim
kül misali savrulurken zamanýn önünde ömrüm
ayrýlýðýn iþaretini verir gün batýmý
yüreðini ellerimden
gözlerini gözlerimden zoraki alýrken
koskoca daðlarý bir anda kýzýla boyar güneþ
bakýr rengi ellerimle tuttuðum her þey bakýr tadý býrakýr dilimde
bakýþlarýn söner
kuþlarýn kanat seslerine karýþýr gülüþün
dudaklarýnýn tadýný ise çoktan unuttum
yusufçuðun yerini gece kuþu alýr gecenin içine düþer keskin gözleri
yusufcuklar seviþirken
ayla güneþin arasýna sýkýþýr kalýr umudum
bir gözüme ay dolar
bir gözüme güneþin kýzýllýðý
aðlayamam
utanýrým senden
kan damlar ýsýrdýðým dudaklarýmdan
sýkarým yumruklarýmý
döverim sensizliðin döþünü
kýrmak gelir içimden bir biri üstüne örtülen kapýlarý
iki ayrý dalda birbirine hasret yapraklarý düþün
deli rüzgâr set olur vuslata
sanki ellerini ayýrýr kýskançlýðýndan
o dallarýn halinden anlar mýsýn
duyar mýsýn feryatlarýný
engel olamayýnca kopuþa
izin kalýr
sýzýn kalýr
bir sessiz çýðlýk atarým
dökülen yapraklar gibi
gidiþine
ne acý deðil mi
ruhumuzun huzur bulduðu
her þeyin sustuðu
suyun dahi ürkek aktýðý an
karýncalarýn ayak seslerinde itina
seninle geçirdiðim kýsa gün batýmý: hayatýmýn düþü
ve bir türlü o ana eriþemeyeceðim gerçeði
ve anýlar
inip inip çýkarýr beni daraðacýna
ey yar
vay yar
ne diyebilirim ki sana
güneþ gibisin iþte
hem hayatýma giriþinle
hem de karanlýða itiþinle
iyi ki ay var; ay yar
yalnýz gecelerime yoldaþ
senden aldýklarýný damla damla kandilime damlatan ziya
sitem deðil bu
sadece sana sesleniþ
sakýn ha sakýn aðlama
topraða yar etme gözyaþlarýný
býrak da içime aksýn
gün batýmý gibi
terk ederken yalnýzlýða
(günbatýmý düþleri...Sy.8.9.10.11)
Arap Kurt
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.