Nöbetler

umut fakiri gönlüm sensiz viran olurdu
uyku bilmez gözlerim geldiðini görürdü

görürdü bir zamanlar beklerdi geliþini
demek ki unutmamýþ umudun ölüþünü

uykuya dalýp gitmek doldurmuyor boþluðu
düþüme kâbus uðrar unutturur kuþluðu

benim belalý baþým taþa deðdi bilmeden
saçlarýma kar yaðdý bir kez dahi gülmeden

gecelerin sýrrýný eren bilir sabaha
kalbine mukayyet ol aþk girmesin daha

damarýmda dolaþan ateþ renginde nehir
dünyanýn tadý kaçtý neye dokunsam zehir

sürsem yaralarýma turna verse bir telek
bu çark zalimin çarký una çevirirdi felek

telleri pasa teslim aþýk sazý gibiyim
ölü balýklar yurdu denizlerin dibiyim

baþýmdaki aðrýyý hâlâ dindiremedim
uçurtmam gökte kaldý tutup indiremedim

kurtoðlu kimse bilmez dertli bilir derdini
elalem düðün eder boþa yorma kendini

Arap Kurt
Sosyal Medyada Paylaşın: