vazgeçtim leyla

sana doðru attýðým o sonsuz adýmlardan
gölgesi denize yakýþan adamlardan
yanarak kül olup daðýlan kadýnlardan
daðlardan, çocuklardan...
evlerden ,sokaklardan...

beni sustur,
susuþum dile gelsin
bir sessizlikten bir sessizliðe hayal et
diyelim öyle oldu, kör oldum, evet!
yüz kere evet, bin kere evet
günlerden, gecelerden
gidip dönen þeylerden
biçimsiz bir acýydým da eskiden
ben sustum, dönen þeyler sustu
ben sustum, bir heykel beni etten ve kemikten yonttu

þimdi kimi duysam ikindi,
kimi duysam vakitsiz bir akþam öncesi
ah ki güneþ... bir yaklaþýp bir uzaklaþýrken
býrak güneþi batsýn
düþ yakasýndan aydýnlýk þeylerin!
sen yeter ki gitmeye niyetlen
þarkýlar yine çalýnýr uzun yol radyolarýnda
yüzümüzde þehirler arasý bir ifade
avucumuzda plastik çay bardaklarý
gel bir düzlüðü bölelim böylece ikiye
uçsuz bir konya düzlüðünü
sapsarý bir ankara düzlüðünü
otobüs, otobüs... tren, tren... yýrtýlan sessizlik
aramýza giren o sonsuz düzlük
ama önce beni sustur,
konuþamam ayrýlýklarý
yalnýzlýktan bir örnek dikildim
evet, evet... diyelim ki öyleydim...
þekilsiz bir acýydým ben eskiden
eski bir gömlek, beyaz bezlerdeki ses benzeþmesi
koyu kumaþlardaki ses benzeþmesi
o sesi sustur leyla!
beni sustur...
sonra uyandýr,
üzerimi ört sessizce
bir þehirden al, bir diðerine rehin býrak
biraz mutluluk, biraz hüzün,
anladýn sen,
az olan þeylerden iþte
iç içe geçmesi bütün yolculuklarýn
bir dilencinin açtýðý mendilde
yýrtýk ayakkabýlý adamlar festivalinde
bu þehrin terkediliþini beðendim
önceki tam olmamýþtý,
sokak kedileri yoktu, bir sayfayý geçmiyordu hem susmak
ne çok þehir gördüm, ne çok kavga kaybettim...
lanet olsun mesafelere... bire, ikiye, üçe
git gide büyüyen þeylere

ha gayret leyla! hayal gücüne bereket
çok uzun yalnýzlýklar var daha yürünmesi gereken
ne ki yataðým soðumasýn,
kuþlar aç uyanmasýn yaz duvarlarýndan
gölgesi bir uzayýp, bir kýsalan
bir yandan örülüp, bir yandan yýkýlan
pencereme kurmuþ ekmeklerden öfele
kuþlarý konuþ, kuþlarý uç, kuþlarý...
kanatlý renklerin ýsýnsýn
kadife çiçeklerine bir gülücük olsun ayýr mutluluðundan
çevir kulaðýndan ilkbahar radyosunu, seslere bir omuz ver...
ama beni unut, beni sus!
beni sil bütün yazdýklarýndan
beni býrak! ikilik kalksýn aradan
beni bul... kendinde kaybettiðin bir aný gibi
en baþta beni, sürekli beni...
uzaklara gönder, yasým tut, büyüt mesafeleri
iþte o beni, durmadan beni...ve beni nihayet...
beni hep eve dönerken hayal et
Sosyal Medyada Paylaşın: