İLAHİ AŞK

Umurumda deðil,
Bu fani dünya.
Hiç bir belirti yok gözlerimde,
Piþmanlýklardan yana.
Bir sükutun,
Sevinci var yüzümde,
Mutluluktan yana.
Ýçimdeki "ben"i yok edip,
Yerine,"Sen"i koyduðumda,
Hüzünlü bir tebessüm ve
Gülümseme oturdu,
Dudaklarýmýn kenarlarýna.
Ýçimdeki "ben"i öldürüp de,
Yerine, "Sen"i dirilttiðimden beri,
Cehaletin verdiði,sýð mutluluða,
Tercih ettim,
Bilge mutluluðun hüznünü,
Ýlahi Aþk’ýn hazzýna,
Vardýðým günden beri.
Ýsyan ettim,varlýðýmý çevreleyen,
Beden kafesime.
Bu kafesin bekçisi,acýmasýz "ben"e.
Uðraþ verdim,o kafesin içine,
"Ben" yerine sokmak için,
Yalnýzca "Sen"i.
Ben,"Sen"i koyunca,
Beden kafesime,
Hayatýn,düþ olduðunu gördüm.
Ve günün birinde insanlýðýn,
Düþten uyanacaðýný,
Yüz yüze gelip ölümle,
Tek baþýna,karþý karþýya,
Yalnýz kalacaðýný gördüm insanýn.
Yalnýz...O ve ölüm.
Yalnýzlýðýný kuþatan duvarlar yýkýlacak,
Bu,onun "Vuslat"ý olacak.
Ýçimdeki,"ben"i yok edip,
Yerine,"Sen"i koyduðumda,
Benim;
Senin hakikatine,
Baðlý olan varlýðým,
"Ýnsan" oluþ üzerinedir,
Bunu gördüm.
Senin;
Benim hakikatime iliþkin,
Varlýðýn ise,"Ýlahi"dir,
Bunu gördüm.
Benim,"Ýnsan" oluþum,
Senin,"Ýlahi"liðinde yok olur,
Ona karýþmadan.
Ve senin "Ýlahi"liðin,
Benim "Ýnsan"lýðýmý kuþatýr,
Bunu gördüm...
Tuðal KÖSEMEN
Sosyal Medyada Paylaşın: