Bol köpüklü, kahve gibiydi ömrüm. Sevgiyi, Bol bol,köpük köpük, daðýttým,gönül fincanýmla. Gelen içti,giden içti. Yorgunum artýk, Masum bir çocuk kadar, Suskunum,bu gün. Kapandým yaðmur öncesi, Simsiyah bulutlu,gökyüzü gibi. Suskunum, Ýnatçý bir ihtiyar kadar, Suskunum þu sýralar. Yorgunum. Kim yorulmuþ bir kalbe, Misafir olmak ister. Sevdiklerime, Kalbimde olmayan, Hiç bir þeyi söylemedim. Söylediðim hiç bir þeyi, Kalbimden hiç silmedim. Riyasýz,tertemizdi hissettiklerim. Yorgunum artýk. Baþkalarýný, Çok sevmekten yorulmuþum. Bir de baktým ki geçmiþe, Kendimi unutmuþum. Yorgunum, Masum bir çocuk kadar beklentili, Ve inatçý bir ihtiyar kadar, Suskun ve, Yorgunum þu sýralar. Tuðal KÖSEMEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
TUĞAL KÖSEMEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.