Tek Mevsim

Kör bir kurþun gecenin baðrýnda
Yýldýzlar kanýyor kaldýrýmlarda,
Rüzgar iþkencede dallara,
Karanlýðýn müebbet yediði sokaklarda.

Þehir tüttürüyor sigarasýný,
Yalnýzlýkla dans ediyor dumaný
Rüzgarýn isyankar dargýnlýðý,
Sessizliðini bozuyor çatýlarýn.

Gelip geçen mevsimler,
Tek bir mevsim kokuyor,
Ömür sadace eylül
Kapý aralýðýnda yaðan yaðmur,
Toprak kokusundan sýyrýlýp,
Ayrýlýðýn acýsýný taþýyor.

Vedalara alýþkýn yürekler,
Kendinden kaçacak yer arýyor.
Gitmek yakýþmýyor bakýþlara,
Kalmayý vazife saymýþ gözyaþlarýna
Ne bu þehir ne ülke ne de dünya,
Yardým etmiyor uzaklaþmasýna
Kendi deryasýnda boðuluyor yürekler
Tek mevsim olan ömrünün baharýnda...
Sosyal Medyada Paylaşın: