Küçükken hiç birseyi kafaya takmazdýk Önceden oyuncaðýmýz kýrýldý diye Üzülür aðlardýk Þimdi ise en yakýn arkadasin Üzdü diye Keþke kýrýlan oyuncak olsa Kalbimiz hiç kýrýlmasa Keþke sevdiðimiz kadar Kýymetimiz bilinse Herkes diyor ki Sen büyüdün artýk Sahi büyüyen ben miydim? Yoksa hayatýn bana gösterdikleri mi? Gün gelir yalnýz kalýrsýn Kendini kimsesiz hissedersin En kötüsü de aðlayacak Kötü gününde yanýnda olacak hiç kimsenin Olmadýðýný farketmek Aslýnda tüm bunlar Hayatýn gerçeðidir Sen kabul etsende etmesende hep çocuk kalsak keþke Koþup düþtüðümüzde Anne desek aðlasak Yada istediðimiz olmayýnca Mýzmýzlansak ve yine Bize kýyamayýp alsalar Istedigimizi Yada sevdiklerimizi hiç kaybetmesek
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tuğba döner Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.