Kimsesiz Çiçekler

Perde kapansýn
Sahne sonu ve kimsesiz çocuk
Baþ aðrýsýndan kývranan çürük elmalar seçiyorum
Bir ýzdýrap mýdýr çiçeklerin soluþu
Yutkunmadan düþünüyorum gün ötesini

Aþk kadife kumaþlara serilir
Ýranlý bir kadýn aðlayarak sokaklara düþer
Çok doðal deðil mi aðlamak
Nasýlsa bugün yaðmur yaðmayacak
Bir teras katýnda gökyüzüne dokundum
Ýçi sýcak mavi
Yüzü çizilmemiþ heykeller
Þimdi þuradan geçtiler
Þimdi bulvarda unutuluyorum

Bisikletim vardý çocukken
Köprüye düþürdüðüm ritmik þimþek portresi
Gözüm yükseðe deðerse
En kötü ihtimalle en kötüsünü seçiyorum

Bu kadim aðaç yaþlandýðýnda
Kuytu saçlarýnda rüzgar
Kirpiklerine takýlan Kasýmpatý
Seviþmenin anayasaya aykýrý olduðu dönemdeyiz

Bu kez þehir meydanýnda seviþmeliyiz
Bu kez þehir meydanýnda seviþmeliyiz!

Seni kalabalýkta seçemiyorum
Kuþkonmaz Pasajý’nda olaðan ay sonu
Cebimde kalmýþ unutulmuþluk hissi
Bütün varlýðýmla
ve klaksonsuz bisikletimle
Gün ötesinde
Gökyüzüne elledim
Ellerim hala ýslak
Sonsuz baharýn sonunda
Kýþ tahvilleri
Hüsran erteleri yüksek sosyete
Nakýþ iþler gibi seviyorum arifeleri
Bilinmez sessizlikleri
Çiçeðin solmasý bundan mýdýr
Bana kalýrsa bir ýzdýraptýr çiçeklerin solmasý
Günden güne unutulmasý
Sosyal Medyada Paylaşın: