Sensizlikle Başım Belada

Yine yokluðunda
Sensizlikle baþým belada
Yeni günler doðdu
Gün ayý, ay yýlý kucakladý
Güneþ tekrar tekrar açtý
Bahar geldi çiçekler filizlendi
Yaz geldi çocuklar oyunlar oynadý
Kýþta geldi dört mevsim geldi Geçti
Bir sen gelmedin sensizlik geçmedi

Ben bu mevsimlerin hiç birini yaþamadým
hep beþinci mevsimi yaþadým
Sen olan mevsimi
Sen olan mevsim hiç bir mevsime benzemiyor’du
Sen olan mevsimde
Çocuklar hayal kormuyor, oyun oynamýyor’du
Sen olan mevsimde
Kuþlar uçmuyor, kelebekler çiçeklere konmuyor’du
Sen olan mevsimde
Çok soðuk hiç bir tabiat
Güneþ ýsýtmýyor,
ýsýtamýyor Yürek soðuðunu
Yürek üþüyor
Üþüten soðuk Erzurum kýþýný
Aðrý daðýn karýný akla getiriyor
Seni bilmeyenler için
Sevmeyenler için
Hayýr bilindik soðuk deðil bu
Bu senin yokluðun
Bu senin sensizliði
Ben sana üþüyorum sevgilim
Ben seni kucaklamadan
Tenine dokunmadan
Ellerini tutmadan
Gözlerine bakmadan
Isýnmayacam, ýsýnmamayacam
bunu bil’iyorum
Umudum yok benim
Yaþama sevincim yok benim
Sensizlikte hiç bir þeyim yok benim
Sensizlikle baþým belada
Bu hayatta bir sen dedim

Nerdesin?

A. Haluk Fidan / sensizlikle baþým belada / 8 Ocak 15
Sosyal Medyada Paylaşın: