Bu hayata tek baþýna kapalý kapýlar arkasýnda, duvarlarýn arasýnda yaþanmaz. Hep uzak durarak, böceðe, çiçeðe dokunmayarak, sevmekten korkarak. Deðer vermekten sakýnarak, baðlanmayý kötü bir þeymiþ gibi kendine kabul ettirmeye çalýþarak, þiir dinlemeyip, türkü söylemeyerek de hayata kalamaz insan. Kork, sorgula, araþtýr lakin yaþamýnýn içinde var ettiðin o büsbüyük duvarlarýný yýk, diyorum Çünkü farkýnda mýsýn? O duvarlarýn yýkýlmasýn diye yaptýklarýnýn Senin bu yaþamý yaþamana engel olduðunu hatýrlatmaya çalýþýyorum Haydi artýk dokun; böceðe, çiçeðe, yaþama, ana, duyguya, sevgiye ve ruha Baþýný kaldýr yukarýya bak Güneþ’e Ay’a yýldýzlara mutluluk sana göz kýrpýyor ;)
A. Haluk Fidan
Sosyal Medyada Paylaşın:
A. Haluk Fidan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.