ACZİYET

ACZÝYET

Bir þeyler býrak giderken;
Kokunu misâl...
Bakýþýn kalsýn en çok,
Bir de gülüþün.
Rahmet gibi, su gibi
Ruhuma dökülüþün...

Omuzlarýný býrak sonra;
Yaslanmadan uyuyamam,
Islanmadan dinemem.
Bakma geçen yýllara
Hâlâ küçük çocuðum
Lâf anlamam, söz dinlemem...

Ya ellerin? Onlara ne demeli?
Bu yaþlar var ya, bu gözler...
Öyle anlayýþsýz, öyle netameli...

Canýmýn içi,
Sana daha nasýl "Gitme!" demeli?
29 Nisan 2012
Sosyal Medyada Paylaşın: