ÜRYAN

...

Belki de
kalemden dökülen son harfler
anlatýmý imkansýz
düþünce ve anlamsýzlýk
kaðýda düþen


sorgularken kendimi
sarmalarým yatalak hüzünleri
çalýnýrken renkler gök yüzünden


her zaman eksik kalan
çocuk yaným
zamaný yetersiz kullanmaktan korkar
avucumda biriktirdiðim zemheri soðuðu
geride kalan hatýra



kurtulsa içimdeki çiçekler
kötürümlükten
çürümeden boyansa yeþile
bahara nükseden kýrýk dallarým

kentin korkularýný
sahiline vururken dalgalar
sokaklarýný sývazlar deli rüzgar
üþür sokaktaki yanan lambalar
korkular ensemde ýslýk çalar

acý dolu okyanusun
dibine batarken
gece giyinmeyi unutur
üryan karanlýk teninde
bir avuç ýssýzlýk indirir
yakamoz þehre

artýk hasat zamaný
dudaðýmda biriken cümlelerin
sus’larýmda çoðalan kelimelerin göç vakti


...


MELTEM KINIC


seçki kuruluna ve þiir dostlarýna en kalbi teþekkür ve saygýlarýmla..



Þiirime Sesiyle hayat veren Barýþ Çiçek kardeþime en kalbi teþekkürlerimle...
Sosyal Medyada Paylaşın: