Kumral saçlarýnýn gölgesi kadar Yeknesak þu soluduðum hava. Baykuþlarýn tedirgin edici varlýðý Üzüncün hecelerinde buldurduðu o yanký…
Kelimelerin zinciri iken Boynumda çepeçevre Kuþ kadar hafif þu ruhum ötelenmiþken Ta öbür âleme.
Bariz çýðlýðý depreþen o yenilgi Sergilediði amansýz ve Sýkýþýp kalmýþ cýlýz gövdesi…
Öfkenin nazarýnda ses bulmuþ hüzün Yaratýlaþýn türevi ummanlar kadar engin. Ses getirmese de varlýðým Asla zuhur bulmayan bilindik tecellim.
Bir varmýþ bir yokmuþ Onca seyreltili serzeniþ Bir yokmuþ belki de bir varmýþ Eþikte nöbet tutarken tüm o tedirginliðim, Baþa var mýydý ki nihayete ersin Yaþanýrken o tükeniþ.
Bir yetiþkinin nidalarý kadar akýl sýr ermez Yeni yetme o kýzýn hayalleri hudut bilmez. Adý insan adý devran Aþk bu, tanýr mý zaman ile mekân. Ýzdüþümü yadsýnamaz Mihenk taþý ömrün asla terk edilemez. Hýrçýn ve bitap iken Ve o efsunlu düþler nihayete ermeden.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.