NİHAYET

NÝHAYET


Bir sessiz gemidir bu þu deryada savrulan
Zamansýzca seyreder gökyüzü pusudadýr
Vursun azgýn dalgalar, çýrpýndýkça devrilen
Baþý boþ hayallerim ölüm uykusundadýr...

* * *

Gel hey..! Diyorken kaptan, belirsizdir rotasý,
Yankýlanýp durmakta, martýlarýn sesleri.
Sanki yere yýðýlmýþ, gökyüzünün çatýsý,
Yosun tutan taþlara sarýlmýþ tüm süsleri.


Saða sola çevrilir, oysa ki dümen kýrýk,
Bu amansýz seferin belli ki dönüþü yok .
Kuru bir nefes ile düðüm düðüm hýçkýrýk ,
Suda yanar yýldýzlar, çaresiz sönüþü yok.


Ruhlar prangalýyken, bedende can telaþý
Gece mi yoksa gün mü, karanlýkta güneþte
’’Çilesi’’ Der yarýnýn, ne sonu var ne baþý...
Kan kusan yakomozlar, sönüyor her yanýþta.


Her dalgada kum olup, dibe vurmuþ kayalar
Suyun üstüne çýkmýþ yalpalanan mor balýk
Bir beyhude masalda, umarsýz tüm rüyalar
Ondan mý bu sessizlik, ondan mý kalabalýk?


Zaman; zehir püskürtten çýngýraklý bir yýlan
En izbe köþelerde, sýkýþýp kalmýþ gemi .
Çoktan ustan silinmiþ, evvelce varsayýlan
Bu gözlerden süzülen göçmen kuþun matemi!


Hangi düþün kabusu, hangi düþün korkusu?
Sular kaynaya dursun, bu ateþli hamamdýr...
Sükunetin ardýndan, çalar ölüm þarkýsý:
Bil ki bu son fasýldýr, ’’ Artýk vakit tamamdýr.’’


ELÝF KESKÝN KARABULUT.../ÞÝÝRLERÝN ÞAÝRÝ...
KAYIP DÜÞLER.../ 06. ? .2003

Þiirime nefesi ile can veren ’’TURGAY COÞKUN’’ abime teþekkürlerimle...


Sosyal Medyada Paylaşın: