Yaþadýkça sensizliði tükettim.
Beceriksizce...
Yazdýkça seni þiirler doldurup týka basa,
anlatamadým...
Elimin altýnda titrek kalýr her teli saçlarýnýn seni sevdikçe
Her teli hayata baðlar kukla þýmarýklýðýmý.
Sonrasý hep yalan þeyler...
Ne zor þeymiþ sensiz ölmek,
bir balýk gibi çýrpýna çýrpýna...
Ne zor þeymiþ her gün doðumunda bir daha sensizliðe doðmak!
Ve bir daha ölmek tam da aklýma düþtüðünde,
gece yarýsýný vururken çanlar...
Söyle bana merhametini...
Laftan anlamýyor bu dangalak,
söyleme, merhamet et;
tam da zýrhlara büründüðü anýnda kederin,
tam da o sýzýnýn ayyuka çýktýðý an,
hayalin yetmezken yüreðime...
Ya da býrak acýtsýn acýlar bir kez daha!
Tam da yüreðinin ortasýndan,
ölsün bu ihtiyar,
artýk zamaný geldi...