Ah Azrail! Yanlýþ yola sapsaymýþ ya, Þu cakalý siyah vosvos! Yahut yaðan kara sebep, Uyuyakalsaymýþsýn hani Baþýnda þöminenin. Ne vardý beklemeyecek, Birkaç senecik! Ya da bir sene! Bir sene bir gün… Tesadüf mü þimdi o hüzünlü gün? Ocaðýn dokuzu, bir sene evvel… Tevafuk mu derdin ki Süreya’m sen? Ya da siz, þahane kaleminiz… Ne demeli size, sýfatlar dilsiz… Çýkamadým kelime ikileminden. Daha samimi olmak içindi cümlem. Doðru biraz erken oldu cüretim! Sen de… Pardon siz de, yani efendim… Okusaydýnýz þayet kaleminizi, Günde yirmi beþ saat! En az benim kadar. Sen derdiniz kendinize, En çok benim kadar! Sen diyorum üstâd! Müsaadenle.. Ayný havayý solumak hani seninle Vesile olmaz mýydý birçok þiire! Haksýz mýyým yani, küserken Azrail’e?
Hilâl ÖZDOÐAN 9 Ocak 2015 TRABZON Sosyal Medyada Paylaşın:
Şiirşinas Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.