Ruhum ağrıyor

Elimde resmin, dilimde adýn,
Yüreðim kanýyor yokluðunda,
Ruhum, ruhum üþüyor,
Ruhum aðrýyor...

Ýmkansýz bizim aþkýmýz,
Sonu yok,
Yarýný yok,
Biliyorum ömrüm,
Ruhum aðrýyor...

Bazen sövmek yaramaz iþe,
Kadere, o kaderi yazan kaleme...
Yumruklarsýn duvarý,
Dilinde en aðýr küfürler,
Gözünde yaþ bitmiþ kan akar,
Ellerin yara içinde,
Ama dindirmez ruhunun acýsýný,
Yetmez ömrüm...

Gitmek gerek bazen ömrüm,
Daha fazla acý çektirmemek için,
Saçýnýn teline kýyamadýðýna, en büyük acýlarý yaþattýðýný anlarsýn,
Anlarsýn bu sevgi acýdan baþka bir þey vermez ona,
Baþkasýnýn yakmasýna izin vermeyeceðin kiþinin canýný en çok yakansýndýr,
Ve gitmen gerekir...

Gidiyorum ömrüm,
Çok uzaklara,
Bambaþka þehirlere,
Uðruna çýktýðým karanlýk kuyudan,
Daha karanlýða, gidiyorum,
Gitmem gerek biliyorum.

Ve ben seni çok seviyorum...
Özür dilerim ömrüm,
Özür dilerim,
Özür dilerim...
Ben seni,
Çok seviyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın: