Palazlanıyor ömrümün serzenişleri

Palazlanýyor ömrümün serzeniþleri,
Sýfatsýz bir tarihe yazýyorum kendimi,
Soðuk duvarlardan dokunuyorum sana,
Siyah beyaz saatlere öykünüyorum ha bre,
Islak sokaklarýn gözlerinde seni arýyorum.

Geniþ bir ovada düþündüm seni,
Sarý baþaklarýn salýndýðý rüzgarda.
Geniþ yapraklý papatyalarýn boy gösterdiði
Ve ölümsüz kelebeklerin uçuþtuðu…

Kimselerin bilmediði çözümsüz bir bilmece gibi yüzüm,
Ýpuçlarýný ancak sana sakladýðým.

Küçük bir el üþüyor oralarda
Adresini bildiðim,
Ama bir türlü gidemediðim.

Anlatamadýðým bir gardenya idi yüreðim,
Gözlerimden dökülen yapraklarýydý,
Genzimi gecenin sessizliði yaktý da
Ödünç düþlere oyuncaklar satýn aldým.

Sensizlikle düþündüm seni,
Bir yudum sevgiyi avuçlarýmýzda içtiðimizi
sesimin sesine deðdiðini
ve açlýðýmýzý.

Biz ki,
Kurutup sevgileri koyduk kitaplar arasýna,
Sözcükler döndü kendi etrafýnda
küflendi sesler.
Yemyeþil bir daldýk, paslanmadan önce aklýmýz.

Palazlanýyor ömrümün serzeniþleri,
Savrulup döküldü aþkýn küpeþtesi,
Damaðýmda tuzlu bir Þubat akþamý.
Geceyi yorgan edip çektim de üstüme,
Sensizlikle dokundum kendime,
Artýk yüzüm ne süt liman,
Ne de sen.eski sen…
Sosyal Medyada Paylaşın: