Köpüren bir sevda

I.

Yüzölçümlü haritalarýn hiçbirinde yer yoktu bize.
Kendimize de sýðamýyorduk,
Koyu sevdalý,
koyu çýkmazlý hüzünceydik.
Ve fakat;
Kekre tansýklý bir sevinçtik.


Ýçine çekercesine öpüyor
öpüyorsun beni,
Yaþamýn yedi rengi gibi sahiplenip düþlere,
vücudum
hep
iz,
Ellerin omzumda,bir zamaný tutuyor,
Dalýp gidiyoruz gözlerimizin derinliðinde,
gözlerimizin içi
hep
deniz.
Keþfediyor bin bir canlýyý her hücresinden.


Aðzým
dilim
hep
seni söylüyor cesaretlice,
Yenilmek yok diyoruz
ayrýlýða sebepsizliðe,
Birde,ufku küçük insanlarýn septikliðine.


Ve eðer vücudum vücudumdayken coþuyorsak,
Ve dedim ya,coþuyorsak bunca gün doðumlarýnda,
Menekþe renkli bir kuþ oluyorsa soluðumuz,
bu,þiirden deðil
gerçekten varolduðumuzdandýr.
Ama þiir bir papatyadýr
dört tarafý çorak bozkýrýmýzda.
Ürkek bakýþlý,
ürkek zamanlý,
Buzun saflýðý,
Karýn eriyiþi,
doðanýn ortaya çýkýþý yani.
Gürül gürül akan bir nehir,
Çýnarlarýn zamana uyarlanýþý sevdamýz;
Bir tokat gibi patlýyor o cife kalabalýðýn suratýna,
Sorduklarý sorularýn cinayeti.




Kentlerin insafsýzlaþmasý
yargýsýz infazýmýz.


ll.

Pencereden bakýyorum karanlýðýn odaðýna.
Sokak lambalarý da olmasa,
Duyamayacaðým yaðmurun o saf
ve
þimdilik sakinliðini;
Yaðmur ýslattýkça susuz topraðý,
Ve kokusu geldikçe,
yayýldýkça,
Düþünüyorum teninin ne kadar çok çiçeðe benzediðini.


Her biten günde deðil ama,
Ara sýra geceleri
ve
gece yarýlarý,
Bir tomurcuða varýyor sözcükler.
Patlýyor dallarda yaðmurla gelen zamanlarda.
Yaðmurlar
hayat veriyor.
Yaðmurlar
çoðaltýyor öldükçe ülkemizi.
Sýnýrlar gereksizliðine bürünüyor.


Yaðmur yaðdýkça,
Nemli ve karanlýk bir yerde,
Gözleri baðlý,
Dudaðýnýn kenarýnda kanlý sýzýntýsýyla
bir yoldaþ,
Belki bir kaburgasý kýrýk,
Ya da askýda hala elleri,
Sana sorduklarý
bana sorduklarý gibi
soruyorlar.
Soruyorlar;
Katli vaciptir,deniliyor.
Cevap vermiyor ki,
taþ koymuþ sözcüklerin önüne,
Kendi kendini bile(ye) rek,
Vurmuþ bilinç kapýlarýna kilidi;
Anahtarý yüreðinin derinliklerine gömülü,
Ne elektrot,ne cop çözemez sýrrýný,
Dudaðýmýzýn kenarýnda kanlý bir gülücükle,
Susuyoruz.

Ýþte,
Böyle elleri ve gözleri,
Böyle dili baðlýyken,
Ve vurdukça tarihine damgasýný,
Ve böyle korkusuzca yürür gibi susarken sabýrla,
Ve böyle onurla güzelleþtirirken insanlarýný,
Aðlamýyor yaðmur incinmesin diye.


Hücrede yaðmur,
Hücre bulut karasý.
Yaðmurla o birbirlerine benziyorlar,
Ýkisi de sabýrlý,
Ýkisi de sabýrsýz,
Ama en çok coþkusudur bize kalan.


lll.

Gecenin tütünü ýlgar,
Sabahýn yüzü apansýz,
Gün iri gözlü.

Kocaman soluklar dolusu çekiyoruz içimize yaþamý.
Kollarýmýz,
ah
Kollarýmýz.
Alevden bir rüzgara benziyor,
Sarýyor insanlýðýmýzýn inþasýný.


Ben sana sarýlýyorum,
Tamamen aþk oluyoruz;
Üreye üreye aþk oluyoruz aþkla.
Yürek havalanýnca,
Kollarýný kaldýrýnca ayýn ýþýðý,
Ben sana geliyorum sevinçle.
Gemilerim hep
ama
hep
senin karasularýnda.
Daðý ve denizi koklar gibiyim.
Gözlerin,
Gökyüzüm.

Þimdi,
Bir fotoðrafa bakýyorum.
Acý gülüþlü,
sevda damýtan.
Bir fotoðrafa bakýyorum,
Suskun bir namlu ayrýlýða tehdit.
Ve ille de sen diye direten sýcaklýk.
Açlýðýmýzý
açýklýðýmýzý
çokluðumuzu ýsýtan.


Bir fotoðrafa bakýyorum,
Oturuyoruz
yürüyoruz
konuþuyoruz da,
Sonra tekrar dönüp geliyorum sana,
Çýrýlçýplak düþüncelerle sarýlmak için.
Çýrýlçýplak
sarýlmak için.

Sana iðne iplik vereyim,
Topla daðýlan yanlarýmý,
Sana özgürlükler vereyim,
Birlikte varalým limon tadý zamanlara.
Titrek bir sýcaklýk kanýmýzýn devinimi,
Ýn
e
çýk
a
gidip
gel
dikçe,
Giriyoruz yaþamýn o derin koynuna.
Uykusuz gecelerim uykunla paylaþýyor þiirlerimi,
Þiirlerim seni çýkartýyor dizelerden.


Ýçine çekercesine öpüyor
öpüyorsun,
Bütün yalýnlýðýnla biliyorum,
Tenini,
terini biliyorum,
bu
sensin.
Bir papatya sadeliðinde göðsünün pimi,
Her gün bir serüvene açýlýyor yapraklarýn,
Gülümseyiþinde aðzýmýn içi.

lV

Turuncu bir gökyüzündeyiz kimi zaman.
Alnýmýz yinede maviliðe kesiliyor.
Uçurum kýyýsýndaki bir çiçek gibi
ha düþtü
ha düþecek
deðil,
Sapasaðlam köklerle varýz yaþamýn içinde,
Bir silah yok belki elimizde,
Dikeni gülden ayýramayýz,
Ama sevmek,
Ama yeni bir dünya,
Biz rüzgarýn çocuklarý,
Ýþte o,
O iþte,ömrümüzün vazgeçilmez ihtilali.
Kirli bir savaþa deðil.
Uçsuz bucaksýz günler için,
Geceleri karanlýðý aþarak,
Yalnýz kalmamak için yani,
Ýlmek ilmek örerken þu atlasý,
Alnýmýzýn terini sunuyoruz kentlere,
Kentler bizim gibi nasýlda hoyrat.

Þimdi sen;
Büyük adýmlarla geçerken sokaklarý,
Bir örümcek sabrýyla iþliyor günleri sevdamýz.
Biliyorsun,ben sokaklarýn her yanýndayým,
Bastýðýn asfaltýn
ve
Gördüðün zamanlarýn içindeyim.
Sokaklar,
Eyleme kesiliyor.
Zafer içre oluyor,
Yanan,
haykýran yürekleri anlatýyor.

Sokaklar,
Pörsümüþ düþ yorgunu,
Tüketmiþ ýslýðýný,çalamýyor hiçbir ezgiyi,
Dilenmek
ve
Merhamet faslýnda;
Kendi köpükleriyle kendini temizleyemiyor.
Sokaklar,
Büyük adýmlarla geçtiðin sokaklar,
Aðlamayý hatýrlatmamalý sana.

Sen yoldaþýmsýn,
sen özüm,
Sen köpüren sevdam.
Sen sil gözünün yaþýný,
Sokaklar diyorum,
Sokaklar taþýyamaz
çöker gözyaþlarýndan.


V

Þarap üzümlüðünden bir þey kaybeder mi,
Asmalar kusursuz olunca?

Yýllandýkça sevdalar hangi tat da olur,
Yürekler uþþak makamýnda olunca?

Biz bir kangrendik
toplumun serzeniþlerinde,
Hiçbir
infazý unutmadýk,
Kimliðimiz
Kim(lik) sizliðimizdi.

Vl

Sesimiz tenimizin yansýmasý,
Çalkalýyor alýþýlmamýþ sularýn yelkenlilerini.
Ya sezgi,
Ben bunlarý,
Ben bunlarý kimlere anlatayým.

Vll

Bak nasýl sesleniyorum sana!
Ellerimde taptaze kýr çiçekleri,
Hiçbir tarlada
ve serada olmayan.
Yüreðim yaralý bir kuþ,
Bin bir fýrtýnaya tutulmuþ ve durulmamýþ hala.
Belki bu yüzden sana doymamýþlýðým,
Doymamýþlýðým bir volkanýn patlamasýna benziyor;
Bir mendile sarýp sana veriyorum umutlarý,
Saklayýp çoðaltasýn diye.

Vlll

Hasret bir tohum gibi
toprakla cebelleþiyor,
Günbegün büyüyen,
Filizlendikçe çoðalan.


Tohum sabýrsýz
toprak sabýrsýz.


Birlikte doðuracaðýz bitimsiz þiirleri
kavuþmalý ayrýlýklarý.
Beni alýp götüren bütün yollara,
Ateþ böceði mýsralar yerleþtirdim,
Her mýsra bir düðümdür mendilimizde
bizi bize baðlayan.

lX

Sonra,
Bir tufan kopacak,
Duvardaki çentikler silinecek,
Ve dans edeceðiz bulutlarla albatros aymazlýðýnda.

Sonra,
Çelik býçaklý aðýzlarda,
Paslanmanýn verdiði o kör þaþkýnlýk,
Kocaman gözbebeklerinde,
Kýrbaç izli yüreklerimizin,
Hüzünbaz,ama umut yansýmalarý.

Sonrasý mý?
Yüzölçümlü haritalarýn hiçbirinde yer yoktu bize,
Kendimize de sýðamýyorduk;
Koyu sevdalý,
Kekre tansýklý,köpüren bir sevdaydýk.
Sosyal Medyada Paylaşın: