Çürüyen Hayaller

Ki b/izdik ç/ürüyen hayallerimizle
Kýrk örgü renkli fanilalara sarýlý
Toz toprak b/elenmiþ yüz sürmekten
Cansýz bedenlerde asla uyanmayan

Dur deli kalem s(k)usturma dilleri
Kutsayacaðým var yürekleri susuz þiirle
Çatlak dudaktan sýzýnca adabýyla kan
Gözleri kör bakmaktan mil çekilemeden
Ve umut bizim diye haykýrandý analarýmýz
Analar ki kahrý eziyetimizi hep çekendi

Çok içerim ben görünen görünmeyeniyle
Anlamaz kimse ne içtiðimi
Kimi alkol, yalnýzlýk, aþk acýsý sanýrken
Bir b/akmýþsýn bitmiþim kendi içimde sessizce
Kahverengi hayaller kýrklý yýllarý yeþerttiðinde
Ki kýrýk plak gibi hep sandalyede sabahlardým

Gecelerini sýcak yerde ser hoþça karartana inat
Geleceði aydýnlatmak için kar altýndayým soluðumla
Sen isimsiz, kimliksiz ben bilinçsiz onlar b/izlersiz
Þimdi sayemizde yetim kaldý dili lâl suskun þair
Hem de kýrýk þiirle kimsesiz devri deli âlemde


Küfür’ü Can Yücel’den devraldým aziz’im
Sazým çomaðým bozuk düzene Abdal’ca,
Umuduma Üç Fidan diktim yürürken güneþe,
Eþi emsali olmayan karanlýða okkalý bir gülüþle


Sosyal Medyada Paylaşın: