Bu Sabah Ağladınmı Benim Gözlerimden

Hiç öldürdünmü birini
beyaz bir çaputla örtüp yüzünü
koydunmu çukurun dibine

çiçek kokusu
vahþi bir þeyler

yosun kokusu
uçsuz birþeyler

bir yýldýz kayar gökte iyi bir dilek gibi

yaðmur kokusu
arsýz birþeyler
isteyen hýrsýzca ve delice

tanrýnýn çekmecesinde vicdan

bir kaç hektar tarlada
korkak bir korkuluk mudur inanç
insanlýk adýna yapýþtýrmalý kemikleri
yemeklik küçük küçük doðramalý etleri.

mecbur kalýr vahþette
iþler cinayetleri
ne gariptir haps olmak
demir gibi kokar kan
ellerimdeki çizgilerden içeri akar
ne teselli olmak var
ne avunmak
yýlmak ne gariptir

ne tuhaf þimdi
sarmaþýklarýn engeli
sabýrsýzlýk ne acýdýr
imkansýzdýr,
camdan kemiklerle yürümek.
ne tuhaftýr özgürlük ihtiyacý duymanýn
bir iþe yaramamasý.

iki ruh giydik
içimizi temizledikmi kustuðumuz kanla

yani doðru olmuyordu hiç yaþamak
resim yaþ içindeydi aðlamaktan


Sisli perdelerce gizlenen
kýzýl gölgelerin katil akþamý
kan telaþlý kaným ...

etinde gri bir makyaj
hevesi fantastik hayallerin içinde tahriþ olmuþ
yüzünde týrnak izleri
alnýnda akýlsýz bir alýn yazýsý


boðulduðum
benzeri gecelerde
benzersiz bir his
benzemekten duyulmuþ acýlar
bir ölüm öykünüþü
zihnimin aðrýsýdýr
avaz avaz baðýran..bu nasýl öfke...baþýnýzý yastýðýnýza rahat koydunuzmu...


ve yazdýklarýmýn vagýl cýðýl çabasýný
sildiler geceyle
saklamýþ olmalýlar beni
belkide benide öldürdüler
kimse bulunmadý
yoktu hiç kimse...

Sosyal Medyada Paylaşın: