Gülün soylu kokusuydu yolunu çizen karanlýk Sessiz yaðýyordu o gece yaðmur, ýslandý saçý Yaþam saati tükenir iken, göklere son kez baktý Avýný bekleyen hayvanca salyalar tene yapýþtý Dik bir uçurumdu hayat, çýðlýklarý geceyi sardý
Neden rüzgâr okþuyordu namahrem saçlarýný! Neden denizler hayal, ýþýklar böylesine mattý! Mavi rengini yitirmiþ, insanlar kör ve saðýrdý! Neden tüm yalvarýþlarý iðrenç bir yüzde hazdý! Neden unutulmuþ bir köþede gökler karanlýktý!
Küçücük ellerini kopardýlar gövdeden, kanadý o Ýnsanlýk sorgudaydý, kör, saðýr ve dilsizdi kâinat Bölündü mantýk acýlara, sustu kalabalýk sokaklar Emeller bir kurdun ulumasýna karýþtý, utandý an Son bir umutla baktý caniye, neden dercesine!
Doyumsuz açlýk coðrafyasýydý inadýna yaþadýðýmýz Ne yoksulluðumuz, ne zenginliðimizdi sorgulanan Utançsýz güller coðrafyasýnda korkulardý yeþeren Ölümün kazanlarý kaynýyordu her an çevremizde Kendi içimizdeki oyuklarda saklanarak ölüyorduk
Bu çeliþkili ütopyada yaðlý halatlar attýk aðaçlara Astýk, kestik, biçtik, doðradýk ereksiz tüm yalanlarý Suçlular dil çýkardý akýbetimize, aðýrladýk saraylarda Kendi yasalarýmýzý sildik kitaplardan, yaþadýk sus pus Ateþ düþtüðü yeri yaktý, kafesimizde biz hep mahpus
Not: Yaþamdan koparýlan ve bilinmezliðe býrakýlan tüm Özge/CAN’lara…
Selahattin YETGÝN Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.