Sözlerimin getirdiði yaðmurun serinliði Omzumda kalan damlalar ve saçlarýn Evini yapýyor gündüz, elindeyken elim Sýrnaþýk utangaçlýklar çeviriyor dudaklarýmdan. Kendi içinde bir kývraklýkla boynuma sokulan rüzgar Koyu bir perdenin aralandýðýdýr. Saygýnca uçuþan ahir kanatlý kuþlar Yetmiyor saçlarýndaki özgürlüðü kavramaya.
Hep bir adým gerisinde sana bakmanýn Çiðneniyor göðün içinden býraktýðý kibarlýk. Ve sen kalabiliyorsun hiç ölmeden. Üstelik göðsümdeki bu ceketle gecenin Yüzüstü kýrpýþan bakýþlar utandýrýyor. Uzaklardan zerreme bulaþan misafir Sahibi oluyor bahanelerin çiçeklerle.
Ak ve karanýn sýzýntýlarý mavi ediyor Yeryüzünü toprak, Her ritmini kalbimin, gözlerin kuþatýyor...
Bu savaþta ölsem diyeceðim ölsem Elin ellerimde hayat ederken...
Bahattin BERKDÝNÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
seng Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.