zongoç çalmakta yüreðimin en kara dehlizlerini sadece gelen ölümün sesi, saðýr edecek kadar ah ve aðý, insan için ve insanlýk için zamanýn sonu, bu son belki burada belkide dimaðýn derinliðinde, haber veriyor kýyameti israfilin son nefesi, zamanýn sapmasý,kaosun egemenliði, yeniden doðuyor parçalanmýþ güneþ dökülmüþ gök, yeni þeylere gebe, doðuyor külünden bir anka, zamanýn vaazlarýndan biri,
buyur ediyor yeniden doðuþu, sürüyor muamma gibi görünse de seremoni, insanýn son sözü veya ilk sözü, buyur ediyorum gelecekte gömülü çemberi, sonsuz tekillikte kaybolan beni, benlerden oluþan bizi tek þeyin içindeki tözü, vaaz ediyorum geçmiþin gizini,geleceðin kudretini.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Keskinkalemzaman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.