ey ebu simbelin kraliçesi, megistusun ýþýk kitabýný okurken
sýrlara yelken açmýþsýn,hüzünlerden bir taç takmýþsýn, simyadan,riyaziyeye kelama uzanmýþsýn, ama artýk eskisi gibi olmayacak günlerin, gerçek yakar,ateþten beterdir, cehennem çukurundan içilen bir zehir, vücudunu sindirirken zehir, geride býrakýr pelteleþmiþ bir beden ve harap bir zihin iþte böyle bir acý, gülemezsin artýk kaderi okurken, uyku girmez gözlerine olacaklarý görürken, toplumun yozluðuyla ve ifritliðini riyanýn kokusuyla yüzleþirsin,
avamýn acýlarýný görürsün, egemenin tamahýný, birbirini bir parça ekmek için satanlarý, jurnalcilerin ödüllendirildiði, riyanýn mescitlerin de tapýnan ve tapýlanlarý, akçe tanrýsýna boyun eðenleri, bir akçe için arsýzlaþan ve yoldaþýnýn kanýný eline bulaþtýranlarý, sonra baðýrýrsýn üç kere büyük diye, bu acýya dayanamam deyip gören gözlerini oyarsýn, duyan kulaklarýný koparýrsýn pisliðin kokusuna dayanamayan burnunu söker atarsýn, riyayý hisseden derini soyar atarsýn, bedeni atomlara kadar ayýrýrsýn, yinede acýn tükenmez,pislik kokusu yok olmaz, tuzlu su içen misali içtikçe dahada susarsýn, acýn þiddetlenir, ta ebede kadar. Sosyal Medyada Paylaşın:
Keskinkalemzaman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.