Sen denizde yalnýzdýn ben ise senle baþlangýçtý bu sonu belli olmayan içindeydim,olgunlaþýyordum belki canýný yakýyordum belkide tersi etrafý çevrelemiþtin,ýslaklýðýn ve kokun bütün hücrelerime yayýlmýþtý nektar içiriyordun her gün sarhoþ etmiþtin beni hazzý en derinden yaþýyordum,
her tarafýmda seni hissediyor yumuþak bir döþek olmuþtun ve sevgili en mahrem sýrlarý ve dokunuþlarý paylaþtýk senin bir parçandým,tutkundum, ama ayný zamanda sonun ilk baþta beni istememiþtin sana göre sade bir zerreydim,bir kum taneciði içinde sýcaklýðýnla,ýslaklýðýnla geliþtim
sen bile imrenerek bakýyordun artýk o kum tanesi artýk nadide bir siyah inciydi emsalsiz daha derinlerine alýyordun kanatsamda,yaralasamda
kýskandýðýn için yada aþýk olmuþtun eserine aramýzda olan bir tutkuydu,ifade edilemeyen ta ki dalgýçýn gelmesine keskin býçaðýyla seni açmasýna kadar hiç ses çýkarmadýn býçakla yardý ve çýkardý beni iþte o zaman inlemeye baþladýn o bzaman anladým beni sevdiðini, oyuncaðýn olmadýðýmý, ölüþünü yaþlý gözlerle izledim, ne kadaR yaþama lanet etsemde benim için bir baþlangýç senin ise sonundu unutmamak üzere son kez çektim kokunu yazdým en derinlerime baþ tacý edilsemde hiç unutmadým seni, sadece senin kokunu duyuyordum, gözlerimi kapattýðýmda sadece seni hissediyordum. ama artýk ruhen ölüydüm, cismani yaþasamda Sosyal Medyada Paylaşın:
Keskinkalemzaman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.