Dostluðuma deðer biçmedim, sevgime ise hiç bir zaman sýnýr çizmedim.. Sevdiysem sonuna kadar gittim.. Bitirdiysem öldürsede hasreti geriye dönmedim.. Bazen çok kýrýldým, bazen belkide kýrdým..
Ama hata insanlara mahsus dedim, affettim, af diledim .. Kimileri birden fazla kýrdýlar kalbimi ama ben yinede onlarý affettim... Onlar belki beni saflýkla yargýladýlar, belkide içten içe sinsice güldüler.. Ama asýl unuttuklarý þuydu: ’’ben aldanmadým’’..!
Aldanan herzaman kendileri oldular ama bunu hiç bir zaman anlayamadýlar.. Bir insan kaybýnýn ne olduðunu bilmedikleri için.. Kaybetmek onlar için bir alýþkanlýk haline geldiði için oysa ben hiç insan kaybetmedim.. Sadece zamaný geldiðinde vazgeçmeyi bildim o kadar..
Sosyal Medyada Paylaşın:
tuba sulukcu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.