Ýnsanlar baþkalarýna aþýk olabilirler. Baþka tenlerde aþký arayabilirler. Eþlerini aldatýp, baþkalarýnda aþký doyumsuzlaþtýrmaya çalýþabilirler. Pardon; baþka tenlerde O’nu arayabilirler. Ben o eskinin arandýðý tenlerden biri olabilirim, sen de. Çünkü insanlar seni aldatabilirler. Bunun belirli bir nedeni de olmayabilir. Küçüklüðünde babasý annesinin aðzýna sýçmýþ olabilir belki, ya da annesi babasýnýn. Bilemezsin. Ýnsanlar senin de aðzýna sýçabilirler. Bunu sevdikleri için yapabilirler. Bazen hayattan nefret ettikleri için. Ailesinde olan kavgalarda müziði sonuna kadar açýp kulaklýktan müziði dinlerken sana kýzabilirler. Hayata kýzdýklarý için bunu senin hayatýnýn içine sýçarak gösterebilirler, bilemezsin iþte. Görmek de istemezsin zaten. Aðzýna sýçan her insaný, seni seviyor zannedersin. Öyle kabullenmek istersin. Çünkü o; eve git der. Çünkü o; sana aþýðým der. Çünkü o; bazen ailenden daha çok seni umursuyormuþ gibi gözükür senin gözünde. Öyle umursuyormuþ gibi yapar ki, gözünü kapatýr, herþeyini onun ellerine dökebilirsin. Çünkü o; artýk bitsin der. Çünkü o; senin ona herþeyini verebileceðini bilir. Çünkü o; sanki evine gelmiþ de “artýk gitmeliyim” der gibi hayatýndan siktirip gider. Çünkü sen ona öyle körü körüne aþýksýndýr ki, hiçbir þeyi göremezsin, seni sevmediðini bile. Gideceðini, ama yine evine geleceðini zannedersin. Sadece bir misafir olduðunu göremezsin. Ýnsanlar sana sarýlabilirler. Sen bunu seni korumak için olduðunu anlarsýn. Aslýnda bilirsin, kollarý bir gün baþkasýna doðru gidecek, tenini baþkalarý öpecek, görmek istemezsin yine. Düþüncesi bile korkutur. Doðrudan kaçarken hep yanlýþ adýmlar attýðýný kabullenemezsin. Çünkü öyle alýþýrsýn ki kokusuna, biliyorum öyle unutulamayacak bir kokusu vardýr ki, herkese unutamýyorum diye bahsedersin zaten ve eminim; etrafýndaki hiçbir koku onun kokusu yanýnda bir anlam ifade etmez senin için. Zaman ilerledikçe, o hayatýndan gittikçe, keþkelerle yaþamaya baþlarsýn. Keþke “bu resimde çirkin çýkmýþ” dediklerinde “hayýr orda öyle çýkmýþ, çirkin deðil baþka bir fotoðrafýný göstereyim, ama yüzyüze gerçekten farklý” demeseydim dersin, bundan bile piþmanlýk duymaya baþlarsýn. O baþkasýna aþýk olur sonra. Burda da biter kelimelerin zaten. Diyecek birþeyin kalmaz. Fotoðraflar kalmaz, þarkýlar kalmaz, ses kayýtlarý kalmaz, videolar kalmaz.Çünkü insanlar hiç ummadýðýn anlarda gider, baþkalarýna aþýk olurlar ve seni unuturlar.Sende izlediðin saçma sapan aþk filminin saçma sapan bir sahnesinde sýrf onu hatýrladýðýn için, onu suçlamayýp, hayatý suçlarsýn. Ama hep unutursun; hayat devam ediyor, ama o gitmeyi tercih etti. Sense baþkasý yerine, beklemeyi..
Sosyal Medyada Paylaşın:
tuba sulukcu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.