-I-
çok okurdu
ta çocuk yaþtan
adam olacaðý
belliydi baþtan
annem yufka piþirirken,
aðabeyimin bir elinde kitap
bir elinde döndürgeç
göz ucuyla
satýr satýr süzerdi,
aklý, fikri, becerisi
ileriydi çoðu insandan
ayaklý bir kütüphane
canlý ansiklopedi
mazbut bir aile reisi
adam gibi adamdý...
-II-
diþ hekimiydi
gece gündüz
aðrýsý sýzýsý tutar herkesin
baþkasýna gitmezler
ona gelirlerdi kesin
kiminin diþini söker
kimine takardý
fakir fukaraya
ücretsiz bakardý...
-III-
tiryakisiydi sigaranýn
elleriyle kýrdýðý tütününün
haddi hesabý yoktu
içkiye sigaraya verdiði paranýn
’parasýný el aldý
dumanýný yel aldý’
dað gibi yýðýlýrdý
evinin önünde üstüste
boþalan raký þiþeleri...
-IV-
her gün akþama doðru
arada günaþýrý
dostlarýyla oturur
taþra meyhanesinde
masa baþýnda
ya da bir
çilingir sofrasý kurulur
muhabbeti kaynatýr
sohbeti severdi
beyaz peynir
erik, helva ile
bir yetmiþlik biterdi
içme desem kýzar
içip öylece sýzardý...
-V-
bilmem ki neydi derdi
çok da fazla görüþmezdik
ne zaman ’alo!’ dese bana
sarhoþtu sesi
fakat aklý baþýnda
sanki ta Bergama’dan
Antalya’ya gelirdi
raký kokan nefesi,
sözcükler eðilir bükülür
dilinden öyle dökülürdü...
çok tufanlar, fýrtýnalar
ne badireler
sarhoþ kafayla düþüp yola
alkollü araba kullanmaktan
iki kez kaza yaptý
kýrýlan boynundan
çok ciddi bir operasyon atlattý
daha kendini toparlayamadan
beyin tümöründen ameliyat
çalýþýrken gündüzlü geceli
sanki elleriyle davet etti eceli,
erken bitti gül gibi hayat;
üstelik doktordu
ne oldu, nasýl bu hale geldi
kendisi de bilmiyordu
sorunca da
’kazadan sonra böyle oldu,
düzelirim, iyileþeceðim’
umudunu koruyordu
oysa doktorlar bile
’býrakýn artýk, lüks yaþasýn
ister raký içsin ister sigara
sayýlý günleri kaldý þurada!’ diyordu,
bunlarý duydukça
içim içimi yiyordu
’býrak þu sigarayý
içme artýk þu zýkkýmý!’ desem de
caný hâlâ sigara çekiyordu...
karabulutlar geçti serinden
altmýþ iki yaþýnda
öldü akciðer kanserinden;
torunun yüzünü
göremeden gitti,
bir oðlu bir kýzý var
mezarýnda bile belki
ciðerinde sýzý var...
-VI-
bitmedi ona hasretimiz,
canýmýzdan can
karýndaþýz
kemiðimiz etimiz,
yüreðimizde ayný heyecan
birlikte doðup
büyüdüðümüz kente
nadiren gelip gitti
belki düðün belki bayram
kýrk yýlda bir görüþtük
desem yeridir,
birkaç kez yanýna gittim
onu da gittim saymam,
’doðduðu yeri deðil
doyduðu yeri’ seçip
terk-i diyâr etti
yeni dostlarý kendine yâr etti...
-VII-
çözemedik neydi derdi,
bir sýnýf arkadaþý
hakkýnda þöyle derdi:
’fakültenin en güzel kýzýna
deliler gibi gönül verdi
ama nasip deðilmiþ
sonunda gitti
kader onu
þimdiki eþiyle everdi’
iþte o günden beri
o bir Bergama’lý
baþý iki elinin arasýnda
renkli bir hayatý olmadý
siyah beyaz
düþüyle baþý damalý
dertleriyle satranç oynar,
bilmem hangi taþý oynamalý?!
-VIII-
rahmetli annemin sözünü
unutmam hiç
’gülmedik baþlara
güller taksan güler mi?!’
bir de rahmetli dedemin
çalýp söylediði
Bergama Türküsü’nü;
çýnlar durur
hâlâ uðultusu kulaklarýmda
’Bergama, kazan kazan ver bana’
aðabeyim de
kazanýp kazanýp verdi ama
ne camiye ne kiliseye
yaranamadý hiç kimseye!..
-IX-
iþte böyle dünya hali
bir aðaca baktým
bir de dala
kimler öle kime kala;
sen sen ol da bala
ne oldum deme asla
ne olacaðým de
sýrtýný saðlam insana
arkaný daðlara yasla!
-X-
duydun mu balam
o benim aðabeyimdi
senin de baban
nur içinde yatsýn,
onu derde düþüren dünya,
erken yutup iyileri
karnýný þiþiren dünya
cehennemin ta dibine batsýn!..
Þaban AKTAÞ
13.02.2015