Düþmekten yoruldum Düþlemekten yoruldum Ýstikbal yok gözlerimde Ben kayboldum gündüzümde Gecelere vuruyorum akrebi yelkovaný Ýsyan ediyor gökyüzü gündüz vakti bana Tadýna varamýyorum hayatýn Zaman ellerimden kayýp gidiyor bir kuþ misali Ben hep dilemiþtim ki güzel günler olsun ömrümüzde Hep ayrýlýk, hep özlem, hep zor günler bize Umut yok Hayal yok Artýk gecelerim küs gün ýþýðýna Korkar oldum yarýnlardan Baðlanamaz oldum hayata Savaþ meydanlarý terki diyar bana Yolun sonu sanki Çýkmaz sokaklar görünür oldu gözüme Cebimde sayýlý kuruþlar Sadece kelime zenginiyim Dünya fakiri ben Gönlümü de yoksun ettiler sevgiden Yordular bitmek bilmez kýrýlganlýklarla Belki vardýr bir bahar heybemde Bekliyorum yolcu kervanýný Yine son bir umut diye Ýhtiyacým var bir çilingir sofrasýna sek raký ile Manzarasý olsun deniz Sohbeti olsun dost Beni doyursun maneviyat Sevgilerimi sunarým yine dünyama En kötü günümde bile Belki ölürüm diye hiç ummadýðým bir anda
Sosyal Medyada Paylaşın:
EFNAN EZENEL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.