Baharýmda yazýmda gülmeden bir gün olsun Sonu geldi ömrümün, ne yazýk hiç gülmeden Yaþamadan sevmeden, ömrümün baharýnda Sonu geldi ömrümün, ne yazýk hiç gülmeden.
Mevsimleri yaþarken, ömrümün baharýnda Bir gün olsun gülmedim, nedense hayatýmda Mevsimlerden gül açan bir bahar zamanýnda Sonu geldi ömrümün, ne yazýk hiç gülmeden.
Mevsimlerden yine þu bahar gelse yaz gelse Neme lazým hiç beni yaz bahar, güldürmezse Bir gün olsun, yüzlerim gülmeden baharýmda Sonu geldi ömrümün, ne yazýk hiç gülmeden
Þu ömrümün sonunda yaz bahar yaklaþýrken Yorulmuþum halimi, durmadan düþünmekten Ömrüm boyu uðraþýp yüzlerim gülsün derken Sonu geldi ömrümün, ne yazýk hiç gülmeden.
Yüksel der yaz bahar gelse’ de ben gülemem Boþvermiþim hayata gül konca verse sevmem Hayatýmýn son vakti desem’ de ben gülemem Sonu geldi ömrümün, ne yazýk hiç gülmeden
10 Þubat 2015 Ahmet Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.