Kurbanlýk koyun gibiyim bu aralar, Öyle yalnýz, Öyle çaresiz, Öyle desteksiz… Öylece durmuþ, sonunu bekleyen. Oyun oynuyor çocuklar, Arada baþýmý okþayarak. Gözlerime bakýyorlar.. Yalvaran, bi çare, hüzünlü.. Ela gözlerime bakýyorlar... Kurtarmak istiyorlar biliyorum, boynumdaki esaret halkasýndan beni.. Güçleri mi yetmiyor, korkuyorlar mý, Sorun çýkarmak istemiyorlar mý, kocaman insanlarla??? Bilmiyorum, düþünemiyorum, tutsak aklýmla.. Kanatlarýmý takýp, gökyüzüne yükseleceðim. Belki anlarým o zaman, melek aklýmla….
SD Sosyal Medyada Paylaşın:
Matmazel Zarife Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.