Ahir-Zaman
Çýðlýk çýðlýða baðýrýyor, duyuramýyorum.
Bu azgýnca akýp giden seli durduramýyorum.
Akýbetim, bir beyaz urba, bir kaç kambaklý tahta.
Sessizce bekleyeceðim, bir karanlýk çukurdaki yatta.
Ne kalemler eskittim bu yolda.
Anlattýklarýmý hep dökülmüþ buldum, saðda solda.
Renkler silinmiþ, bir siyah kalmýþ, bir beyaz.
Siyahlar aðýrlýklý, beyazlar kirlenmiþ biraz.
Sustum, bakýþlarým konuþtu aynalarda.
Kapattým gözümü, beynim konuþtu fezalarda.
Çatlatýyor bu zaman bilinci beynimi.
Öldürüyor, çürütüyor yavaþ yavaþ bedenimi.
Çaðlarý katmýþ arkasýna, önünde yeni medeniyetler.
Deðiþtiriyor, yok ediyor alemleri birer birer.
Söz söyletmiyor kendine, gözleri kör, kulaklarý saðýr.
Ölüm sýrasýný getiriyor,geçmiþten geleceðe, aðýr aðýr.
Kimsenin umurunda deðil, imanlý haykýrýþým.
Kopacak, az kaldý, ahirete uzanan çile dolu baþým.
Berzahý düþünürüm, henüz genç olsada yaþým.
Gerçeði görenler olacak, ahirette yoldaþým.
Orhan Karartý
19. þubat 2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.