Huzur

Sabahýn alaca karanlýðýnda çýkýyorum sokaða, bismillah.
Serin ve tertemiz sokaklar. Sessiz ve düþünceli bir haldeyim.
Ýçime huzur veren bir titreyiþ kaplýyor bedenimi.
Adým adým lerliyorum sessiz sokaklarda.
Sevinçli ve heyecanlý yürüyorum, arkama bakmadan.
Durdurdum bütün dünyayý, saatler durdu.
Artýk ilerlemiyor zaman,
ve ben yürüyorum kimsesiz sokaklarda.
Bir ayaklarýmýn sesi var, birde hafif rüzgar, kulaklarýmda.

Kana kana su içer gibi doyuyorum yalnýzlýða.
Huzur diyorum; iþte budur.
Bir ses iþitiyorum gök yüzünden, ilahii
Kaným çekiliyor, yüreðim duruyor sanki
Ne güzel bir ses, sýzý veren, dokunan ve çaðýran
Durulurmu hiç bu sesin klarþýsýnda.
Sese doðru ilerliyorum hýzlý adýmlarla.
Davete koþuyorum.
Yüreðimin aðlamasýný duyuyorum.
Ýlerliyorum kurtuluþa gidercesine.

Varýyorum o büyük mabede.
Kapý, ardýna kadar açýlýyor.
Ses susuyor, sessizlik baþlýyor.
Sað ayakla giriyor, selamlýyorum.
Safa geçiyor, namaza duruyorum.


Sosyal Medyada Paylaşın: