Tristitia EP IIX

I.
Bir bitiþiðin eþindeyiz
Gözlerim beyhude müþteriler
Böylece baþlar gökyüzündeki karanlýk
Bu sonu tamamlayacaksak
Sekizbinikiyüz
Ve ardýþýk asal sevdalar
Sonsuzluktaki ýþýk

Sevgili kýrlangýçlar
Sizlere ölümsüz vapurlar seçiyorum
El deðmemiþ maðaralarda yaþanan seviþmeler
Kalabalýk merdiven
Birkaç kýsa sahne tekrarý

Algoritmalarýn sosyopolitik sevdalarý
Kaybediþin hür bakýþý
Hepsi bir bütünse, gözlerin ve saçlarýn
Seni sana tamamlýyorum
Sahne sonu.

II.
Ýnsaný insansýz býrakan hüzün
Zigon sehpalara oturuþ gibi yerleþiyor
Lamba,
Sesinle beraber yanar
Susma! Susarsan gecenin karanlýðý
Çaðlar boyu incinir

Tristitia
Ve Latin alfabesinin yalnýzlýðý
Kimse sessiz kalamaz yokuþa uzanýyorsa
Bir bahçe gülü ve flamenko
Susma! Susarsan gecenin karanlýðý
Çaðlar boyu incinir

III.
Ah! Benim kýþým ellerimde sol
Anahtarlar göðsüme bir pencere býrakýyor
Kaç gece sevebilirim
Kaç kýrlangýcý gece sevebilirim
Maviyse bu tristitia
Merhaba bütün kaybediþler

Ve sesin
Ve damarýmdaki kansýzlýk
Hastalýklar boyu özlemek geliyor içimden

Seni uzun bir yolda görüyorum
Görmüyorum aslýnda
Yaþýyorum binlerce tristitia
Beni iliþtirdiðin kuytu kenarlar
Bu ramaktýr hüzne
Binlerce yalnýzlýða
Merhaba bütün kaybediþler
Ölümle peþpeþe geliyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın: