Pazar kahvaltısı

Demir kapýlar ebediyen kilitli,
Kuþlara,yýlanlara ve de böceklere
Mesken olmuþ,
Terk edilmiþ evin bahçesi.

Pencerelerin camlarý kýrýlmýþ,
Kerpiç çatý hafif çökmüþ,
Çürümüþ evin direði olan,tahtalar,
Perdeler kum gibi yere dökülmüþ.

Artýk kahkaha sesleri gelmiyor,
Çocuklar bahçede top oynamýyor,
Ýp atlamýyor küçük kýzlar,
Sobadan duman tütmüyor.
Huzuru kaybolmuþ evin,
Ýçinde pazar kahvaltýsý bile yapýlmýyor.

Oysa,yýllar önce aþk vardý o obada,
Mutluluk þarkýlarý çalýnýyordu,
Plaklar raks ediyordu gramofonlarda,
Zamana teslim oldu hayatlar,
Huzur sadece siyah beyaz fotoðraflarda.

Hatýrladýkça aðlýyor bahçede ki erik aðacý,
Yýllardýr acý kahve sohbetine þahit olamadý,
Özlüyor tabi,
Kedilere yatak olmuþ tahtadan masasý,
Sadakatinden,
Masanýn üzerine dökmüyor yapraklarýný.

Evin eski sahipleri,
Þimdi yaþlanýyorlar,
Ölümü bekliyorlar,
Ayrý ayrý þehirlerde,
Huzursuz,huzur evlerinde.


Vagif Seyyah Hüseynov



Sosyal Medyada Paylaşın: