Palyaço

Olmuyor,
Parçalanan cam,
Eskisi gibi gözükmüyor,
Kýrýlan can da,
Kalp eskisi gibi atmýyor.

Güldürmüyor palyaço,
Renkler yüzünde soluyor,
Gizleyemiyor hislerini,
Gözlerinden hüzün dökülüyor.

Diþleri ile ýsýrýyor dudaklarýný,
Kanýyor,
Acýyý damaklarýnda tadýyor,
Yutuyor çaresizliðini,
Gömüyor yüreðine özlemini.

Bekliyor onu,evinde yalnýzlýðý,
Duvarlara yazdýðý,
Çizdiði,
Boyadýðý,
Toz pembe hatýralarý.

Tozlanmýþ,kirlenmiþ pencereleri,
Güneþ yeterince ýþýk saçamýyor.
Örümcek aðý kaplamýþ,
Odasýnýn her köþesini,
Duvarda aðlayan aþkýn portresi.

Güldürmüyor artýk palyaço,
Çiçeklerini sulamýyor.
Onun hayatý olmuþ fiyasko,
Balkonuna kuþlar konmuyor.

Bir tabak eksilmiþ sofrasýndan,
Artýk tek baþýna yemek yiyor.
Bir ip baðlanmýþ boðazýndan,
Palyaço çok mutlu,
Çünkü ayaklarý yere deðmiyor.


Vagif Seyyah Hüseynov
Sosyal Medyada Paylaşın: