Hiç sevemedim keþkeleri... Hep aðýr yükler yükledim galiba zayýf yüreklere. Getiremedim gideni geri. Anlayamadým anlatmak istediðini. Hiç soramadým adresini. Bulmaya çalýþmadým da deli gibi. Zaten bulduðumda da bilemedim deðerini. ’Ama hiç sevemedim keþkeleri.’ Kaybettim kýlavuzu olduðum yolu. Göremedim görmek istediðim köyü. Ve yine söyledim o hiç sevmediðim sözü. ’Hiç ama hiç sevemedim keþkeleri.’ Her defasýnda yaktý bi yerlerimi. En çokta kýrdý dilimin kemiðini. Daðýttý beynimi ve kesti nefesimi. Belkide hep anlamlý yükler yükledim anlamsýz bedenlere. Bir kelime bu kadar mý olur ezberimde. Keþke..!
Getiremedim gideni geri. Anlatamadým anlatmak istediðimi. Hiç soramadým adresini. Aramadým da deli gibi. Zaten bulduðumda da bilemedim deðerini. ’Hiç ama hiç sevemedim keþkeleri.’
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Ozan Vural Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.